"Today,
electronic music is made in airports and hotel rooms, by DJs traveling.
It has a sense of movement, maybe, but it’s not the same vibe as going
into these studios that contain specific things."
In twee zinnen snijdt Thomas Bangalter een onderbelicht probleem aan. Het gebrek aan ambacht maar ook lucht, iets tastbaars, in veel hedendaagse muziek. Ik ben de laatste tijd bezig om een van mijn dochters de beginselen van MIDI bij te brengen en het verbaasde me hoeveel geluiden (hoeveel complete drumkits alleen al) vanaf het begin tot je beschikking staan. Een vermoeden dat muziek heel eenvoudig gereduceerd wordt tot het leggen van een puzzel. In die zin moet je je afvragen in welke mate een paar varianten van de virtuele studio het creatieve proces overheersen en sturen. Het zou in ieder geval de eenvormigheid van veel dansmuziek op het moment grotendeels kunnen verklaren. Nu begrijp ik Nile Rodgers' opmerking "It's like they went back to go forward" ook beter. Het lijkt er op dat Daft Punk een ontsnapping uit een doodlopende weg hebben gevonden en dat zal een van de de interessante bijeffecten van Random Access Memories zijn: kijken hoe andere artiesten hier op reageren.
Mooi ook dat de economische crisis in de westerse wereld tijdig als een baken dient om dat meer-met-minder af te dwingen. we moeten gewoon met zijn allen het teveel de ramen uitgooien, als het ware een de-complexatie uitvoeren. ter plaatse trappelen moet terug meer een badge of honor worden. stilstaan kan vooruitgaan worden als men er eens goed gaat over nadenken. er is een zo groot reservoir aan technieken en ideeën opgebouwd in de voorbije decennia dat niemand nog kan kiezen en daarom in een laffe beweging maar voor het geheel oninteressante vooruit kiest.
BeantwoordenVerwijderen