Mastodon designing futures where nothing will occur

donderdag 8 augustus 2013

Afblijven van een modernistische klassieker






Nooit geweten dat Reprazent in 2008 een remake van New Forms had uitgebracht. Dat is dus precies waar het om gaat. Het origineel uit 1997 een bonafide meesterwerk. Wat doet een artiest besluiten om daar aan te gaan sleutelen? Creatieve armoede? Cynisme? Geldproblemen? Nostalgie? In de filmwereld is men hier langer mee bezig, maar dan kun je nog stellen dat regisseurs door tijdgebrek, ruzie met studio's, bioscopen die zenuwachtig worden van films die langer dan twee uur duren, soms niet de film kunnen maken die ze voor ogen hadden (overigens is zelden een director's cut een daadwerkelijke verbetering, de latere versies van Blade Runner zijn meer uitzondering dan regel). In muziek kan ik mij geen voorbeeld voor de geest halen waar een nieuwe versie een verbetering inhield. Wat een vreemd fenomeen is: waarom is de remix dicht bij het origineel potentieel verfrissend en laat het vaak intrigerende kanten horen van een track en is het jaren later zo vaak een pathetisch gebaar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten